Anna Walentynowicz zadaje pytania Bogdanowi Borusewiczowi
Nikt się nie musi tłumaczyć za swe grzechy, nikt nie musi pokornie przepraszać i nikt w PRL bis nie poniesie konsekwencji za swoje czyny. Zadawanie pytań przyniesie jednak upowszechnienie informacji. (Czy zadawanie pytań może być obrazoburcze? – tego się może dowiemy)
W sieci przypomniano ostatnio 10 pytań Anny Walentynowicz do Lecha Wałęsy. Czy jednak LW jest jedyną osobą, której pani Anna zadała kłopotliwe (nigdy na nie nie odpowiedział) pytania?
Czy Anna Walentynowicz nie miała zastrzeżeń do innych wybijających się w życiu publicznym postaci?
Otrzymałem informację i skany z dokumentów, które dotyczą pytań Anna Walentynowicz do marszałka senatu Bogdana Borusewicza.
Trudno mi ocenić wiarygodność treści. Jednego mogę być pewien. Wiarygodności źródła oraz podpisów Anny Walentynowicz.
Pierwszym dokumentem jest kluczowy i podsumowujący Borusewicza (pozwalam sobie na pominięcie tytułu i imienia, tak jak to robiliśmy w stanie wojennym mówiąc o bohaterach), czyli pytania do Bogdana Borusewicza.
Drugi i trzeci skan dotyczy pytania nr 8. Tablicy, którą BB powiesił w Katowicach. Skąd ją wytrzasnął, skoro skonfiskowało ją UB.
Czwarty dotyczy punktu 10. Gazeta Wyborcza podała informację że o próbie otrucia Anny Walentynowicz poinformowała sama Anna Walentynowicz w 2006 roku. http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,6677408,Funkcjonariuszy_SB_oskarzono_o_probe_otrucia_Anny.html
Tymczasem skan dotyczy cytatu z książki „Konfidenci są wśród nas” z roku 1993
Dodatkowym dokumentem do poprawnej analizy zadanych pytań musi być oczywiście wywiad A.Pieńkowskiej i B.Borusewicza o Sierpniu ’80 dla Dziennika Bałtyckiego z dn.25.08.1997r. Znalezienie linka i uwiarygodnienie przytoczonego przez Annę Walentynowicz artykułu pozostawię czytelnikom.
By nie męczyć wzroku zanim pokażę skany powtórzę pytania do Borusewicza zadane przez Annę Walentynowicz (skan 1):
- Kogo pan oskarża o spowodowanie nędzy w kraju, czy nie widzi pan tu swojego udziału?
- Czy z powodu tej nędzy żyje pan równie ubogo jak pana wyborcy?
- Dlaczego pan – opozycjonista spotykał się z majorem STASI, czyżby chciał pan dorównać Oleksemu?
- Co pan zrobił z materiałami dotyczącymi Grudnia’70, które Macierewicz przekazał panu?
- Dlaczego magazynował pan sprzęt poligraficzny, który w ogromnych ilościach przychodził z Zachodu (np. 75 kserokopiarek z Norwegii) podczas gdy grupy opozycyjne w Gdańsku nie miały na czym drukować?
- W stanie wojennym przekazał pan redakcji „Robotnika Lęborskiego” powielacz, w którym był nadajnik, ludzi aresztowano. Jak pan wytłumaczy ten fakt?
- Skąd pochodziły pieniądze, które w 1986r. proponował mi pan (5 tys. zł miesięcznie) w zamian za zaniechanie krytyki L.Wałęsy?
- W 1983r. usiłowałam wmurować tablicę upamiętniającą śmierć górników z Wujka. Tablicę zabrano, a mnie uwięziono. Potem bezskutecznie domagałam się zwrotu mojej własności przez sąd, prokuraturę, UOP i Ministerstwo Sprawiedliwości. Pan tę tablicę wmurował w 1990r. Na jakiej podstawie bezpieka wydała ją panu?
- W WZZ i stanie wojennym powoływał sie pan na informacje w komendzie. Dlaczego informacje, szczególnie dotyczące oskarżeń działaczy o agenturalność były fałszywe?
- W 1981r. wysłał mnie pan do Radomia. Komu pan podał adres mojego pobytu w Radomiu, gdzie tajny współpracownik SB przygotował zamach na moje zycie?
Oczekuję odpowiedzi: Anna Walentynowicz.
